Dankzij ondersteuning weer meer balans in het gezinsleven

Een paar dagen na haar herseninfarct werd Sandra alweer ontslagen uit het ziekenhuis. Zij had geen blijvende uitvalverschijnselen en ook in haar brein was geen schade zichtbaar, dus de verwachting was dat ze snel zou herstellen. Niets bleek jammer genoeg minder waar, vertelt zij, inmiddels zo’n drie jaar verder.

Thuis ging het al snel alleen maar bergafwaarts. Een tweede opname en revalidatie volgden, maar de klachten bleven. Zo kon Sandra geen prikkels aan, was snel extreem vermoeid en dan werd het soms chaos in haar hoofd. Met twee jonge kinderen en een echtgenoot die in ploegendienst werkte, was duidelijk dat er hulp moest komen.

Hulp leren accepteren 

“Wij waren een stel dat alles graag zelf deed”, vertelt Sandra. “Zo hadden we ons werk zo op elkaar afgestemd dat we nauwelijks opvang nodig hadden. Ik vond het heel moeilijk om hulp te accepteren, maar het móest.”

Terugvallen op een netwerk van familie kon niet, dus kwam gezinsbegeleider Nelly helpen. Zij is er – nog steeds – voor het gezin, bijvoorbeeld als Sandra’s man late dienst heeft. Dan kan Sandra na het eten kan rusten en nadien weer uitgerust meedoen met het bed-ritueel.

Via Evenmens (organisatie voor informele zorg en partner van Centrum Jeugd en Gezin) werd ook een vrijwilliger gevonden die taxiet naar het ziekenhuis en behandelingen. Ook zijn er twee gastoudergezinnen die de kinderen opvangen als dat nodig is, bijvoorbeeld in vakanties.

“De kinderen gaan daar heel graag naartoe”, vertelt Sandra. “Ze zijn dol op iedereen die ons ondersteunt. Als Nelly hier komt, is het zelfs strijd wie de deur voor haar mag opendoen! Wat fijn is, is dat we allemaal op dezelfde lijn zitten in hoe we met de kinderen omgaan. We hebben het getroffen met iedereen.”

Beter in balans 

Helaas is inmiddels een progressieve systeemziekte geconstateerd, wat maakt dat het gezin de hulp blijvend goed kan gebruiken.

“In het begin was het echt wennen, die ‘vreemde’ mensen in je huis. Maar sinds een jaar heb ik echt geaccepteerd dat we hulp nodig hebben en voel ik me daar niet naar meer over. Onze tweede gaat nu naar school. Mijn man draait geen vijf ploegendienst meer, zodat hij ’s nachts en in de weekenden thuis is voor het gezin. Ikzelf zorg dat ik goed rust. En we hebben dus goede hulp. Daardoor is alles beter in balans.”

Het gezin kan op vrije dagen ook weer eens iets leuks doen, vertelt Sandra. Laatst nog, toen de kinderen tussendoor vrij waren van school, werd een pretpark bezocht. “De dagen ervoor en erna plan ik dan niets zodat ik dat kan volhouden. En we kiezen een rustige dag en gaan niet te lang. Dan lukt het om van zo’n dag te genieten. Heel fijn, zeker voor de kids.”

Aandacht voor de jonge mantelzorger 

De oudste van de twee kinderen krijgt als jonge mantelzorger ook ondersteuning. “Hij helpt toch wat meer mee thuis en natuurlijk heeft alles wat is gebeurd en nog gaande is, veel impact op hem.”

Naast bijeenkomsten om ervaringen uit te wisselen, organiseert Evenmens ook activiteiten. “Leuk om nieuwe vriendjes te maken”, vindt Sandra’s zoon. “We doen ook coole dingen. Ik mocht iemand meenemen en we hebben een workshop graffiti gehad en een fotoshoot gedaan.”

*Sandra heet in werkelijkheid anders

Lees ook het artikel: Samen sterk voor de jeugd in Olst-Wijhe of Zelfverzekerder naar de brugklas dankzij Rots & Water